اتفاق

آنجا رسیده ایم در ناکجای سئوال

به ماوراءِ بی پایان ساختهء خویش 

و پرداختهءتخیلی به مجاز 

در بودنی گرفتار، موازیِ نیست، مماس بر سجود بی عزت دوران 

و یافتن معنی بودن را در صحن این کهکشان 

در این کهکشان 

که میربایدش چیزی در خوردی کمترین لحظه به نقطه ای تاریک، کوچکتر از سر سوزن به بزرگی مدفوع یاخته ها 

اعجازِ کلامی ناگفته 

چُنان سر مگو را، نیافتیم 

و هنوز 

سر در کلاه ِ گشاد ِ عاریه 

وپای در یک کفش 

که ما دلیل این شعبده 

که دراصل 

بوده فقط و فقط 

یک اتفاق 

دامون 

سه شنبه ٣٠ شهریور ١٣٨٩ 

استنباط

در نفیسهء هر سر
هزار سوداست
که بر رواق اندیشه نشسته است
و این غریزهء موجود را
در رُبات تن
تفت میدهد
میصیقلد،
به گفتهء دیگر
آنسان که استنباط ما از این کیهان ِ ابدی
آهیخته هامان را نمایان کند
و در انعکاس مردمک چشم
به موم ِ تجرد
ُمهر شود
*
در هر گونهء نا آشنا هم اما تفکریست
که با به دست یازیدن به آن
توان
که
راند
مرکب تخیل را به کاروانسرائی نهفته ز دست بری

*
هزار افسانه نهفته هنوز

در انعطاف کاغذ

در زبانزد قلم

هزارنکته ء ناگفته هنوز




دامون