آنَک!

آنَک! عبور از تنگنای معبر سکوت در باور ِ بایستن

در هاون ِننگ ِنبود

و ناچار

از مخروطی با انتهایی باریکتر از پل سراط

گذشتن

آنک

در گزند ِ گریزگاهی، غایب از فرار، در تندر لمیده به دشت

در انتها!

آنَک! : اینجا اقتباسی از اکنون است، در آیندهٔ نزدیک، اما سبکی دارد که هنوز نوشته های زیادی میشود در باره اش نوشت که هر کدامش یه مثنوی هفتاد من است.

دامون

۰۹/۲۲/۲۰۱۷

از هدایت:

در روزگاری که همه از "مرغ"حرف میزنند کسی از "خرو س"نمیگوید

زیرا همه به فکر سیر شدن هستند نه بیدار شدن

فانوسهای ده میدانند که بیهوده روشنند و سگان ده میدانند بیهوده بیدارند

وقتی که در روشنی روز دزدها به میهمانی کدخدا میروند

صادق هدایت

تکفیر

وقتی که سیل روز در حروف میبارد ز هر جهت به کویر ِ زبانِ من

و قافیه

آنچنان تنگ مینماید

که شاید

مُیسّرم نشود سرودن

در باب آنکه مُراد است

و نه آن واژه

که تو را به گوش خوش آید، تو

تو تکفیر خوان این قنود شکستهء مرا، این قطعه قطعهء سبک جدید را

دامون

چهار شنبه، ٢٨ آبان ١٣٨٨

قافیه: در فارسی آنرا پساوند میگویند و اصطلاحی است در شعر و نظم