"از کوزه بُرون همان تراود، که در اوست"

 

 

 

ارزش هر چیز در خود اوست، مثل: از کوزه بُرون همان تراود که در اوست

ونِی: آنکه بر دوشش کشد وصفش کند.

اگر دیده بینا نباشد، مثل آن زرگر نادان میشوی که ارزش مَطاع از دست دادهٔ خویش را

بعداز ازدست دادن آن میابد.

از این گذشته، گفتن حقیقت، ارزش خواندن سورهٔ یاسین است به گو ش جرس، و تکرارش

مثل نمُو مو به زبان.

خیال باطل فهمیدنت در این سیاهٔ شبیح به مریخ

یک آرُقِ ترشیده و بد بوست، چندش آور

چون تُف سربالا.

 

دامون

 

۰۳/۰۱/۲۰۲۱

 

تذکر

دو مثل قدیمی:

از کوزه برون همان تراود که در اوست

مُشگ آن است که خود ببوید، ونِی آنکه صاحبش گوید، و نه آنکه کوزه اش را به دوش میکشد وصفش کند

البته، با کمی دستکاری ببخشید!

دامون