نگفتمت مرو آنجا كه مبتلات كنند؟
كه سخت، دست درازند و بسته پات كنند؟
نگفتمت كه بدان سوى، دام در دام است
چو در فتادى در دام، كى رهات كنند؟
نفگتمت به خرابات طرفه مستانند؟
كه عقل را هدف تير و ترَّه هات كنند؟
چو تو، سليم دلى را چو لقمه بربايند
به هر پياده، شهى را - به طرح مات كنند؟
بسى مثال خميرت دراز و گرد كنند
كُهت كنند و دو صد بار كهربات كنند
تو سرو دل - تُنُكى پيش آن جگرخواران
اگر روى چو جگر، بند ِ شوربات كننند
تو اعتماد مكن بر كمال و دانش خويش
كه كوه قاف شوى، زود در هوات كنند
هزار مرغ ِ عجب از گِل تو برسازند
چوزآب و گل گذرى، تا دگر چهات كنند
برون كشندت از اين تن چنان كه پنبه ز پوست
مثال شخص خيالييت بى جهات كنند
چو در كشاكش احكام راضيت يابند
ز رنجها برهانند و مرتضات كنند
خموش باش كه اين كودكان پست سخن
حشاشي اند و همين لحظه ژاژخات كنند
غزل از مولوی
No comments:
Post a Comment