مرثیه های عاشقانه

زین دو هزاران من و  تو 

ای عجبا که من چه شد

 !گوش بنه عربده را

دست منه بر دهنم

چونک من از دست شدم

در ره من خار منه

ور بنهی پا بنهم 

هر چه بیابم شکنم

گر دل من هر نفسی 

دنگ خیال توکُند

گر طربی در طربم 

ور حِزنی در حزنم

تلخ کنی، تلخ شوم

لب شکر خوش ذقنم

اصل تویی

 من چه کسم

 آینه‌ای در کف تو

هر چه نمایی بشوم آینه ممتحنم

تو به صفت سرو ِ چمن، من به صفت سایه تو

چونکه شدم سایه گل، پهلوی گل خیمه زنم

بی‌تو اگر گل شکنم، خار شود در کف من

ور رسدم خار ز تو، جمله گل ِ یاسمن ام

دم به دم از خون جگر ،ساغر خونابه کشم

هر نفسی کوزهء ِ خود، بر در ساقی شکنم

لطف‌ ِ  صلاح ِ دل و دین، تافت میان دل من

شمع دل است او به من 

من کیم

او را چه کَنَم

غزل از مولوی

تفکیک و پیرایش از دامون