صدای ِ وزوزِ خرمگسی، در حزیانی بد بو، میخراشد
پنجرهء گوش را
ما بودن، بی من
و بی تو
تنها آرزوی خرمگس است
اینگونه میسراید وزوز ِ خویش را به فتوا
خرمگس، خوب میداند
من
بی تو
دستی تنها و بی صداست
من بی تو
همیشه تنهاست
دامون
١٣/٨/٢
No comments:
Post a Comment