هر کسی باید اجازه حرف زدن را داشته باشد، این در
لیست آرزوها مان باید نوشته با شد و به جای آن" دگماتیسم همه دنیا
نمیهمند و ما میفهمیم را" از حافضه ها مان پاک کنیم، گوش شنیدن مان زیاد شود
اما با گوشمان فکرنکنیم و برای استدلال به عقلمان رجوع کنیم نه اینکه کسی گفت آب و
برق مجانی، باو رش کنیم. اقتصاد را، ازان خر ندانیم، چون اقتصاد خود بزرگترین حربه
دست ماست،. ننشینیم بُت بسازیم ویا سینه
هامون را چاک کنیم برا داستانهای تخیلی، تو سر و کله کوبیدن های بچه گانه، دخیل
بستن به چیز های واحی ، سقوط قهقرایی.، بستن زبون زنها توفیر میون مردم، توهین به نژاد،به زبان
هر کسی باید اجازه حرف زدن را
داشته باشداین قانون اساسی مان باشد. جامعه باید از پلیدی پاک بشه، این را باید از
خودمان شروع کنیم، "ساده باشیم چه در باجه یک بانک، چه در زیر درخت"، تا
آنموقع که اتحاد مان در خانواده در کشور میان
زن و مرد نباشد، هرگز دستمان به جایی بند نمیشود و باز به روی دماغ خودمان خواهیم
افتاد
هر کسی باید اجازه حرف زدن را داشته باشد، بدانیم، که از خود شروع کردن
بزرگترین قدم مثبت به بهبود خودمان است شیشه عمر دیو که داخل خانه پدری سُکنا کرده،
تو دست خود ماست، نه آقای ترامپ نه هر خدایی، سکان این کشتی بدست خود ما باید باشد
نه چند بی سواد.
آرزو ها را باید نوشت" زیر باران باید رفت، جور دیگر باید دید
دامون
۰۲/۰۱/۲۰۱۸
No comments:
Post a Comment