بیابانیست این ملغمه، این آشوب
که در آن
گُلّه گُلّهءِ اقشار
آمیخته مُماس، بر اُسطورهءِ آزادی
در طلیعه، به میعاد ِِ سهلِ نیاز
تا شاید، بر افروزند چراقی در اَعصار
به روشنی
در این گُسترِ ِ بی انکار
*
فراخ میدانیست در ستیغ
و در آن
ستورانِ مُلحد
آهیخته در آهن و سُرب
به پایکوب ِ شهیدان
.دندان در مقابل دندان
دامون
١٢/دی ماه/١٣٨٨
No comments:
Post a Comment