در بلندی بالا دست که آوازه ء سکوت - تنها نجواست
و هر صدا حتی به گوش جبرئیل هم نمیرسد
در قطب انتظار
طنین ِ فریادت
در یافته ای بارانی دوباره تکرار خواهد شد
در گُدازهء خاک
آنگونه، چون تردد این بیت بیت ِ من
در کشتزار ِ رویش تو
در جزر و مدّ ِ چشمهء عشق
در باز تاب ِ این پژواک
دامون
سه شنبه/٠٩/٠٦/٢٠٠٩
1 comment:
Mar 27, 2012 03:20 PM
بُهتان
ترک بهشت کردمی
دامن خویش دادمی
در پی تو
به بادها
صفله شدم نگار من
نیست دگر قرار من
در همهء
قرار ها
دانهء گندمی نبود
سیب هوس نبود
این دعوی دل
به کارها
سیب زَنخ اگر بُدی
تُهفهءَ این بهشت ِ پیر
سر نزدی به هر کجاش
از همه سر
گیاه ها
دامون
٠٩/٠١/١٣/١٣٩١
Post a Comment