دستهایی بود در این باغچه سبز، که تو گفتی در بهار شکوفه داده اند،
صدای آب هر از چند وقت، میشُست سکوت غبار را از برگ برگ ِ سبز ِما.
آسیاب ُمراد ، میگشت در چرخش زمان ، بی آنکه پُر شود کاسهءِ صبر از ذُلال ِ بارانی*
*من ما بود و آرزو نقشی نه در سرآب
***
دامون
Monday 11 November 2013
بی آنکه لحظه ای
در شامی غریبانه نشسته ایم، بر نعشی که از سُم
سطوران بر آن نه سر مانده نه تن
و آن سو تر، رمل جانکاه ِ بیابان تنها یی که گریخته،
یکنواخت، میتازد به چشم ، بی آنکه لحظه ای را مکث
No comments:
Post a Comment