مرحم ِ سرد محبّت
را
دستهای منجمد از
عشق را
سوره های ِ وعده ها
را
در پس صد قرن
نمیدانم
نمیدانم که اکسیرش
کُنم نام
یا که داروئی برای
حل شدن در خویش
در این مسلخ، در این
زنجیر؟
*
کآفریدون گفت:
آنکه دارد آبله بر
پای
آنکه افتاده است، یوغ،
بر گردن
اسیر نامرادی هاست
در این تندر، دراین
ابطال
چگونه میتواند رستخیزش
را به جشن آرد
همگام
با خر دجاّل
که ابریقش ز ِ تشت
خون
طعامش قیمهء
سرهاست؟
دامون
٢١/٠٤/٢٠٠٩
کآفریدون گفت: که فریدون گفت؛ اینجا طعنه، به خطابه ای دارد که فریدون آهنگر، در روز طغیان بر ضدِ آژیدهاک، به زبان آورد.
No comments:
Post a Comment