یک اتفاق ساده ی تحمیلی

هر چیزی را یک آغاز واجد است که به پایان انجامد و اگر نِی، هیچ آغازی را پایان نیست.

این معنی کاملی از ندانم هاست و ما، در آغازِ یک پایانیم، و خود نمیدانیم،

همیشه میگوییم که گذشته گذشته است و آینده، اتفاقی کاذب است

و ما از اینجا

 یکراست میرویم به خانه ای دو نبش در بهشت برین که از شمال تا به جنوبش شراب چون سیل جاریست

وحوری و غلمان، و بوی خدا را، توان خرید در دکان عطاری.

*

 هر چیز را  آغازی  واجد که به پایان انجامد

و اگر نِی

هیچ آغاز را نیست پایانی .

و ما همه، تا به حال ادامه به انجام هیچ داده ایم .

و ما به هیچ، پر دادیم

و ما به هیچ بال

که ببپّررد

و بُتی بزرگ را به نقش بنشیند.

هر چیز را آغازی واجد، که به پایان رسد، و اگر نِی، هیچ آغازی را پایان نیست.

  دامون

۰۱/۲۴/۲۰۱۹