تا من زنده ام

وقتی که در چشمهایم تصویرت

و آهنگت

مضراب قلب مرا میسراید

دیگر نممیری

تاکه من زنده است

نه

تو زنده ای

تا من زنده است

آن تابوت

آن خاک و مزار

همه و همه

جز نمایشی بیش نیست

زیراکه تو درمن میسرایی آهنگ عشق را‌

که تامن

زنده است

دامون

به پاکو د لوسیا

٢٧/٠٢/٢١٤

سوت ِ دلان

دراین سوت شبانگاهی که پسمانده ز ِ عصری بیش محضون است

پس سی سال

در این ایام سوت و کور که اندوه است در ماتم و ماتم قصهء دلهاست

دمان ِعصر استبداد

در این طوفان شن، در بندری موقوف

نه لنگر مانده بر کشتی نه سُکّانی به دست ناخُدائی ذُبده بر اسرار

چو قومی مانده در متروکه ای نفرین شده 

بی صاحب و دَیّار میمانیم

در این طوفان محنت زا

در این بندر، در این متروکهء موقوف 

میان ماندن وبودن

میان جبر گُستاخان سلاخ

  

دامون

٠١/٠٩/٢٠٠٩