طالع نحص

گذشته ها

ورق میخورد هنوز

در خاطری گم گشته در فراهم روز

من، دستانم را

نه برای تمنی

که

در خواهش میعاد بهاران فشانده ام به هوا

***

میسوزدم هنوز

در سینه با شراره ای نازکتر از سر سوزن عشق

وین اجاق بی رمق را شراره ای باید در حضور نوبرانه ء تو

در طالع نحص

در هجوم قتالهء شیطان

*

امروز را چکاوکی در نجوا نیست در کنار بالا دست

و شغالان

زوزه میکشند چون خروس ِ صحری

در تراکم عصر

من

نشسته در انزوا

در نگارشی از خاطر تو

پالوده در فراهم روز

دامون

3/27/11, 7:49 AM

در غیاب ادراک

صدا یی نمیآید از درون این تبل تو خالی

جُز تُپق های پس مانده و بد بو
در غیاب ادراک، در تذلذل ِ ذِل ذال‌، در ستیغ ِ پست تمدنی بدوی

دامون

توجه

تذلذل: تَ ذَ ذُ ل مضطرب شدن و فروهشته گردیدن . زاری کردن

ذ ِل ذال مکرر تکرار

٢٨/اسپند/١٣٨٩

بهار

نو رسته گان در این مغاک، سر میکشند هنوز در تازهء ِ بهار
یعنی که هر نهال درختی سترگ را در بهانه است
و روز را، امید را، طلوع را
در سایهء ِ طبیعت، در خواهش
*
بی آنکه
بانگ شغالان عصر
در زوزه های شب زده آنرا خفا کند

بهار، در میرسد هنوز، بعد از هزار سال سیاه
*
آری ، سپند را جاگزین فرودین بود

*
این ارمغان پاک، این یادگار نیاکان سخت کوش
این ازدواج طبیعت در ایران زمین ما، بر هر تنابنده که ایمان را
در حفظ روز به عادت است، و نه در مقام عاز

فر خنده و گرام
***

*

نورز تان پیروز

هر روزمان

نو روز

دامون
٢٩/ اسپند/١٣٨٩