مارکوس

در تموز روز

میان حقیقت و دوُروغ، راهِ بسیاریست، چون فاصله بینِ زمین و ماه.

 تو، گفتی شراره ٔ انتقام  در حقیقت نقش میبندد، وقتی، دوروغی در روشنی روز، حقیقتی محض میگردد، میافشُرد مرا همچون تناول باران، به خشگ بیابان.

 تو، گفتی، ساطور، بر گُردِهٔ " حقیقت" نشسته، در تموز روز.

*

 طنینِ پژواکی، به بانگ میخواند: دروغ بود، آنچه تا به حال، حقیقت بود.

*
میان حقیقت و دوروغ را،  مجالی نیست، و پیکر زمان از حقیقت خالیست، تو گفتی، که جوینده گان حقیقت تا به حا ل، آب در هاون دروغ کوبیده اند، در این تموز.

بس نا بخردانه، میرقصد، چون کولی سرمست، آنکه، دانسته، خویش را به بیراهه میزند.

آه که آرزو نقشی بر آب است، و او هنوز ، چشم بسته بر آن.

*
تو گفتی، پاشیده در همه جا، بذرِ شکِ نبود.

دامون

۱۲/۰۹/۲۰۱۸

پ س:

 _    در تَموز روز یا تموز روز، اینجا پایان روز، هنگامی که آسمان درست وسط تاریکی و روشنیست.

     _     هاون دروغ، آن هاون را گویند که در آن آب کوفتندی.

_     پیکر زمان،  اتفاق افتادن با  انسان، از بدو تا اختتام او.

_     مُواَزنِ ظلم، اینجا معنیِ پیام آوریست، از  حضوربربریت در قرن معاصر،

_     بذرِ شکِ نبود، اینجا همان تخم لقِ دروغ است و
نمایشی شرم آور از یک قحطیِ  پیش ساخته، به زبانی همانند نُت آن فلوتِ صِحر آمیز، از حقیقتی پیام آور است، که همه چیز را خواست خدایی میداند زاییده از انگارهء خویش و نه هیچ چیز دیگری.

روز زن

در این مُقام که مفلوک مانده در انکار

و خاک هزار سالهء انتظار ِ معشوقه های بهشتی را

هنوز آدم

در گُمانه نشسته

که

بگیرد

به تومار کشد

به دار آرزو ها کشد و صد هزار افسانه ء دیگر که هر از دم

زبانه میکشد

از تبخیر خمیری به قوام نیامده، در مفرق اندیشه اش

روز زن

مبارک باد

دامون

١٧/١٠/١٣٩٠

روز ِ مُنعکس

در مدار این دایره که ما در دورانیم

در رُخست ِ این روز ِ مُنعکس

که مثل گاو

بر پیشانی سپیدمان نشسته
و در کنار این شاپرک های هر جایی، که حتی

سهم موریانه ها را هم، بالا کشیده ا ند
اگر  که خوب بنگری، اگر که آن بصیرت ِ اجبار  را

 نواله‌ ء روح وا مانده در خلصه ات کنی، خواهی یافت، آری

خواهی فهمید: که از این راه از میان بُرده، راه ِبرگشتی نیست و حتی

 رد پايی هم
 از گذشته ء درنوردیده در قفا

این

تنها عشق است، آمیخته با حصرت

، تنها ما،  
در رُخست ِ این روز  مُنعکس، در کنار این شاپرک های هر جایی

و این انعکاس کاذب شادیها

که میتازد تازیانه ی خوشبختی را

به کتف نازُکِمان

دامون

دوشنبه ١٥ آبان ١٣٩١
۰۱/۰۳/۲۰۱۹