من ایرانی ام - Omid Tootian

بهار ۲

 

نو رسته گان در این مغاک، سر میکشند هنوز در تازهء ِ بهار

یعنی که هر نهال درختی سترگ را در بهانه است

و روز را، امید را، طلوع را

در سایهء ِ طبیعت، در خواهش

*

بی آنکه

بانگ شغالان عصر

در زوزه های شب زده آنرا خفا کند

بهار، در میرسد هنوز، بعد از هزار سال سیاه

*

آری ، سپند را جاگزین فرودین بود

*

این ارمغان پاک، این یادگار نیاکان سخت کوش

این ازدواج طبیعت در ایران زمین ما، بر هر تنابنده که ایمان را

در حفظ روز به عادت است، و نه در مقام عاز

فر خنده و گرام

***

نورز مان پیروز

هر روزمان

 نو روز باد

دامون

۲۵۸۳/۰۱/۰۱

مغاک، اینجا به معنی زمین و خاک است که در آن نهال رشت میکند

سترگ، استوار و قدرتمند

عاز، نفرت

خفا، مخفی

نیاکان سخت کوش، پدران ما پیش از اسلام

سپند، ماه اسفند  آخرین ماه سال

ایران زمین، قلمرو مادها و تیره آریانها در آسیا