آ نکه

آنکه 

در حصرت تو مُرد برادر

آنکه 

در غیاب تو دق کرد مادر

آنکه 

مثل افسانه تعریف کرد تو را پدر

آنکه 

در نبودت خسته از دویدن و به ناکجا رسیدن

آنکه 

در اندیشه ات هر لحظه و ثانیه امید را نواله ء این عمر ازدست رفته کردن

آنکه زیبا تر از هر انگار، و نا پیدا تر از، هر نا پیدا

در رُئیا 

آنکه، عشق در تو خلاصه میشود و یا تعریف

آنکه انجام 

و آغازی، در نقطه ای نیافتنی

آنکه بی تو، اما با تو بودن، زمزمه‌ ء امید و پیروزیست

آنکه، حقیقتی در لباس حقیقت

و نه، تظاهر در لباس دوستی

آ نکه، با حرف آ شروع تو است 

و نه، آه کشیده در نفرین

آنکه نام تو است

آزادی

دامون

٢٧/٠٤/٢٠١٤

کاویان

مرحم ِ سرد محبّت را

دستهای منجمد از عشق را

سوره های ِ وعده ها را

در پس صد قرن

نمیدانم

نمیدانم که اکسیرش کُنم نام

یا که داروئی برای حل شدن در خویش

در این مسلخ، در این زنجیر؟

*

کآفریدون گفت:

آنکه دارد آبله بر پای

آنکه افتاده است، یوغ، بر گردن

اسیر نامرادی هاست

در این تندر، دراین ابطال

چگونه میتواند رستخیزش را به جشن آرد

همگام

با خر دجاّل

که ابریقش ز ِ تشت خون

طعامش قیمهء سرهاست؟

دامون

٢١/٠٤/٢٠٠٩

کآفریدون گفت: که فریدون گفت؛ اینجا طعنه، به خطابه ای دارد که فریدون آهنگر، در روز طغیان بر ضدِ آژیدهاک، به زبان آورد.