دستار زندگی ۱

آنگاه که میخراشد دل را چنگی ز ناله ای

و میخروشد در پس حرف واژه ای

وقتی که میشود رها جان از حلول گلوله ای در سربی این ننگ آسمانی

تو خواهی فهمید

که ابلیس، افعی به دوش، از فراخ آستین زمان 

انگیخته خویش را بختک گونه  

بر این پرخیده دستار زندگی

در سراط مستقیم آه 

دامون

عکس بالا, دختران دبستانی بلوچستان ایران، چهارمین کشور ثروتمند دنیا

٠٨/می/٢٠١١

بهر طویل

 

درون منجلآبی خشک و فرسوده که حتی دانهء گندم درونِ شوره زارانش نمیگُنجد،به آن کَشتی، بمانستیم، که نه لنگر برآن مانده،

نه سُککان و نه سُککان بان

و ما، چون مُردهگان مانده بر دوشِیم 

درون منجلآبی خشک و فرسوده که حتی دانهء گندم درونِ شوره زارانش نمیروید

دامون

١١/٠٨/٢٠١٥

از این خاک

 

از این خاک مردانی ر ُسته اند

که تو گویی

خیزش باد هم حتی در سایه هاشان حلول نکرد

و تا وقت تافتهء ضربه های تبر

حتی 

برگی از تراوتشان کم نشد

***

از این خاک زنانی ر ُسته اند

که تو گویی

سنگسار پاییزی هم

رنگی از رُخسار فرّ ُخ گونشان نتوانست دزدیدن

.تا هنگامه ء جزا ی ِ بیگناهی و ایستاده مُردن

***

در این مرز پُر گُهر

:رسم کاذب جنگ

میان سنگ و دندان است

در این مرز پُر گُهر، تو گوئی

که بر نیزه افراشته اند

جریده ء فردا را

به یغما میبرند پوست ِ نازک

تحمل سرما را

به ضرب تا زیانهء فرعون

دامون